Mijn vader is, zoals ik eerder schreef, een bijzonder mens. Ik weet intussen dat hij geen amateurastronaut is, maar bijzonder is hij wel. Voor mij is hij dat niet altijd geweest. We hebben pas sinds kort een bijzondere band met elkaar, waar ik veel waardering voor heb. Ik durf te zeggen dat zonder hem ik er niet meer geweest zou zijn, want ondanks dat ik hem tijdens mijn studententijd zacht uitgedrukt niet mocht, was hij op een of andere manier toch een voorbeeld.

Door Nicolai van Doorn

Wat ik enorm bewonder is dat mijn vader hard werkt en toch een familieman is. Mijn vader heeft een verantwoordelijke baan en is daardoor vaak van huis. En als hij thuis is, werkt hij ook vaak. Maar hij maakt altijd tijd voor je als je hem nodig hebt. Dat is, zeker nu, erg fijn.

Mijn vader wilde altijd een vriend van me zijn. Dat is hij niet, in die zin dat het niet goed is dat je vader een vriend is. Een vader is een vader zegt mijn psycholoog altijd. Je kunt wel een goede band met je vader hebben en van hem houden, maar een vriendschap is toch echt uitgesloten. Dus pa, nogmaals, ik ben je vriend niet, maar ik waardeer en hou veel van je.

Toen ik somber was en tegen het depressieve aan aan zat, betekende mijn vader niet veel voor me. Wat hij zei vond ik nogal stom. Bijvoorbeeld zei hij na elk telefonisch onderhoud ik hou van je en je bent een vriend. Het deed mij niets, en ik vond het vond het nogal dom omdat ik destijds niets presteerde. De vriendschap kwam dus van een kant en dat zijn normaal gesproken waardeloze vriendschappen. Die tellen niet.

Sinds ik er vooruit ben gekomen dat ik schizoaffectief ben is de band enorm veranderd. In positieve zin. Ik heb hard gewerkt aan mijn psychische gesteldheid, maar mijn vader heeft ook enorm hard gewerkt om anders met mij om te gaan. En daarin is hij geslaagd. Waar ik eerst nooit vertelde hoe het met mij ging, vertel ik hem nu bijna alles. We hebben leuke gesprekken met elkaar en die geven mij een positieve boost om door te gaan waar ik mee bezig was: gelukkig worden.

Het was zijn wens om met mij een keer een weekendje weg te gaan samen met mij. Een vader en zoon weekend, mannen onder elkaar. Bestemming Rome. Ik ging mee op één voorwaarde: een bezoek aan een Italiaanse voetbalwedstrijd. Want dat was een minpunt mijn vader, hij nam me nooit mee naar een echte voetbalwedstrijd. Een typisch vader-zoon ding, dat deed hij niet. Hij ging er mee akkoord en we zijn naar Rome geweest.

Het was een leuk weekend vol goede gesprekken, lekker eten, schitterende bezienswaardigheden en een voetbalwedstrijd. Lazio - Udinese hebben we gezien en de uitslag was on-Italiaanse 5-0 voor de thuisploeg. Het was een weekend om nooit meer te vergeten. Sinds dat weekend neem ik mijn vader soms mee naar een buitenlandse voetbalwedstrijd. Madrid is onze favoriete bestemming. En dan de wedstrijden van Atlético de Madrid, niet van de koninklijke.

Pa, het spijt me van de fouten en de misstappen die ik heb gemaakt. Als geen ander weet jij dat niemand perfect is, maar toch heb ik dingen gedaan waarvan ik het nu jammer vindt dat ze hebben plaatsgevonden. Het spijt me en ik hou van je, je bent een goede vriend!

© Nationale Zorggids / Nicolai van Doorn